Padelslagen: Hoe en waarom gebruiken de WPT spelers deze technieken

De lange, zware padelwinter lijkt ook in Nederland aan zijn einde te zijn gekomen en het dubbelspel is overal weer met voorzorgsmaatregelen, maar vol overtuiging opgepakt. Ook vanuit de WPT is er goed nieuws te melden, want nog maar een kleine week te gaan voordat het WPT circuit weer van start gaat. Met het eerste toernooi dat gepland staat in Madrid en de voorzichtige vooruitzichten op publiek op de tribunes, lijken er betere padeltijden aan te komen. Seba Nerone, de bekende padelcommentator, heeft zijn stem een aantal maanden de nodige rust kunnen geven en zit weer klaar om bij elk mooi punt compleet uit zijn dak te gaan. Kortom: het ziet er goed uit. Een goed moment om de basisslagen er weer even bij te pakken en dit te koppelen aan spelers in het WPT circuit. Een slag leren perfectioneren bestaat uit plaatje, praatje, daadje. Er is dan ook geen betere leerschool dan het afkijken bij de grootmeesters om het later zelf op de baan steeds verder te ontwikkelen. Vandaag geven we uitleg over deze basisslagen en halen we de juiste speler aan waarbij we dit het beste kunnen afkijken, vamos!

De “Bandeja” is een iconische slag binnen padel. Het is zeker niet de makkelijkste slag en zal voor elke beginnende tot gevorderde speler een aandachtspunt blijven. De letterlijke vertaling komt neer op “het dienblad”, wat eigenlijk de positie van het racket omschrijft. Bij de bandeja probeer je als speler de bal met een zachte, halfhoge smash met open blad, diep in het veld van de tegenstander te plaatsen. De bal dient niet op het hoogste punt geraakt te worden maar juist iets daaronder en naar de zijkant. Tevens is het een zachte smash, waarbij de snelheid juist laag ligt zodat de verdedigende partij de tijd krijgt om de netpositie weer in te nemen. Samengevat is de bandeja dus eigenlijk een verdedigende manoeuvre waarbij je na een lob van de tegenstander toch je netpositie wilt behouden. Voer je het goed uit dan krijg je de tijd om weer vooruit te stappen en naar aanvallend spel te switchen. Padelschool, heeft hier een zeer duidelijke uitleg over gemaakt.

De bandeja wordt vaak het beste beheerst door spelers die het tempo van de wedstrijd kunnen bepalen. Sanyo is zo’n speler. Met zijn bandeja en zijn perfecte lob zorgt hij ervoor dat hij pas schakelt naar aanvallende slagen wanneer de tegenstander een matige bal geeft. Dit vergt zeer veel geduld, techniek en soms afwachtend spel. Hierbij wordt de lob ook gebruikt als aanvallende slag, puur om in de aanvallende positie aan het net te komen.

De “Chiquita” is een slag die je op vele tactische manieren kan toepassen. In de basis is de chiquita een rustige vlakke slag waarmee je het ritme van het spel doorbreekt. Staat je tegenstander bijvoorbeeld ver achter in het veld, dan kan de chiquita een uitstekend middel zijn om de spelers naar voor toe te lokken. De volgende slag kan dan bijvoorbeeld weer een diepe lob zijn. De chiquita zorgt voor afwisseling, voor het onderbreken van het ritme van een rally. Na een aantal harde slagen is de chiquita de perfecte bal om rustig richting de voeten van de tegenstander te leggen. Die moet dan improviseren en zo krijg je de tijd om de aanvallende positie in te nemen. De absolute meester van de chiquita luistert naar de naam Chingotto. “El Raton” oftewel “de muis” lijkt vanwege zijn postuur wellicht uit zijn comfortzone op de baan. Niets is minder waar. Hij kan met zijn perfecte chiquita’s en zeer snelle reflexen de tegenstanders uit hun veilige zone lokken om daarna zijn partner “El Gato” Tello het zaakje af te laten maken met een snoeiharde smash. De muis en de kat. Het enige koppel op de WPT dat al sinds hun jeugd samen speelt. Een top 3 notering hangt in de lucht aldus de scouts van Padelstart.

De “Cuchilla” klinkt wellicht wat minder bekend in de oren. Maar toch kan deze slag in bijna elke game wel eens gemaakt worden. De cuchilla kan plaatsvinden na een hoge bal van de tegenstander waarbij de bal via een stuit op het veld, daarna een stuit tegen het glas, verder omhoog stijgt. Er ontstaat dus eigenlijk een soort smash vanaf het verste punt van het veld. Goed in positie manoeuvreren om volledig achter de bal te komen is cruciaal. Hierna kan er met enorme snelheid gesmasht worden omdat de bal natuurlijk ook nog een snelheid van het glas meekrijgt. De bal kan dan het beste naar de zijkanten of recht door het midden geslagen worden. “Cuchilla” wordt meestal vertaald als “mes” maar in deze context staat het voor “lemmet/zwaard”. Het lijkt dan ook alsof je met een zwaard omlaag slaat. Deze zeer risicovolle slag is geperfectioneerd door Paquito. In de volgende video zie je hoe hij deze toepast.

De “smash plano” is de normale vlakke, harde smash waarbij het genereren van zo veel mogelijk kracht en snelheid aan de bal het uiteindelijke doel is. De mooiste smashes gaan via het glas de kooi uit en soms zelfs via het achterste glas terug op de eigen baan. We kunnen niet over de smash praten zonder weer terug te komen op Lebron en zijn magistrale smash. Er zijn heel veel spelers die een geweldige knal hebben, maar geen enkele speler kan het van een afstand en met een precisie zoals Lebron dit kan. El lobo pakt hoge ballen zelfs in het achterveld uit de lucht en kent een perfecte timing in het raken van de bal. Toch is er een nieuwe generatie spelers die een alternatieve methode van de smash in de praktijk brengen. Onder aanvoering van Agustin Tapia, het grote NOX talent, is de smash plano van een technische smash aan het veranderen richting een uitbarsting van oerkracht. Agustin gooit zijn hele hebben en houden achter de smash, maakt een enorme sprong en raakt daarna ook volledig uit balans. Hij is zo overtuigd dat hij de bal hard genoeg raakt dat dit echt een methode is die een punt moet opleveren, want bij de geringste fout is hij uit positie of ligt hij op de grond. Het ziet er wel geweldig uit, want de bal bereikt vaak gewoon weer de eigen helft, zoveel kracht dat er achter de bal zit.

De laatste slag die we behandelen is de dropvolley en de dropshot. Beide slagen zijn korte ballen over het net waarbij met een tegendraads effect een esthetisch prachtig punt gemaakt wordt. De dropvolley is een bal direct uit de lucht net over het netje leggen en de dropshot is vaak net na de stuit het balletje dood leggen. Er is maar één enkele Koningin van deze slagen en dat is Gemma Triay. Zij is de enige WPT speler ooit die zes winners in een enkele wedstrijd heeft gemaakt met een dropvolley. Het blad van het racket moet iets openstaan bij de impact van de bal. Zeker wanneer er dan extra slice wordt gegeven door het racket van boven naar beneden te bewegen, ontstaat er een tegendraadse spin. Prachtig.

Hopelijk kunnen we weer genieten van een seizoen vol mooie momenten. En wellicht valt het je de volgende keer nog beter op wanneer sanyo een succesvolle bandeja maakt, of paquito de cuchilla! Succes met oefenen.

Hasta la proxima!